máncame esta posesión incómoda dos labios]
teño a mao tan preto
como se a tocase a través do cristal
e a auga que escorre
[como se mollarme fose necesario]
máncame nos labios
e logo volve caprichosa, arregalándose
fitando lonxe
e logo volve inmensa cara o fondo de ti
e non te vexo
dóeme viaxar a ti polos labios
digo que me doe volver a ti por teres labios
e á vez regreso por eles
[e regreso]
manca atravesarte
como se te enchesen de dentes
e eu
derramado na boca
ó contacto agre e duro
descamo a pel
descuidoche sangue
na garganta
[e xa son boca]
a outra boca]
veño dun principio
no borde do labio
eiquí
na boca
e teño o hábito de quedar
de me demorar
longamente
no principio
se cadra é só iso
o hábito
de notala miúda nos meus dedos
[e ás veces nos labios
contra a tarde]
sempre é tarde de máis
sempre é máis tarde
descríboa:
[ ]
ten unha color que sucede
a color sucede á voz coa que chamas
ás colores
ten a color empapada do liño
[máis oceánica que os ollos]
se cadra é só iso
o hábito de non imaxinala
se cadra
existe sempre
e ten o aspecto inconfundible
do deserto aspecto dos espidos
deserto inconfundible
[se é árida ]
se cadra
sucédenos
como a tarde
[se sucede]
descríboa
[ ]
non lembro agora, ves?
non sei se é árida
e deserta
non sei
sequera
se sucede
descríboa
[ ]
descríboa cunha frase
como algo escrito e mutilado
descríboa cunha clase
de palabras graves
poño por caso
e non me dicen nada nin me morden
os labios ás veces
pola tarde
é cousa do hábito
é cousa do hábito
que non me dicen nada
cantas palabras teño improvisado
[sucedáneo da boca]
hai quen lle quere dicir
a exactitude dos puntos
a precisión da forma
o contorno
etcétera
pero niso eu só vexo xeometría
hai quen lle quere dicir
unha cidade enteira
de muros mansos
abeirada a un mar sen costa
sen area
[de pel inacadable]
se cadra
é cousa dun hábito
o traxecto da voz
o camiño oral e grave
das palabras que non son
acontecen e molestan
[sucedáneo da boca]
realidade da boca ]
hai unha boca de argazo para os investigadores
acontece coa mar aberta e a oleaxe
[para os que saben percorrer os labios
atarefadamente
vagar e logo abandonarse
hai outra clase de océano que a dos ollos]
