30

esa hora morta
mortísima
nula
en que de súpeto
avril
foi de repente

29

ás veces evadímonos
porque non é fuxir
é moito máis lonxe

viaxar só non é camiño
viaxar
viaxar lonxe da sorte
e o percance
viaxar é non viaxar
só

e cando vas chegando
sempre é máis lonxe

eu viaxo cara o teu lugar tódolos días
e nunca regreso

tu viaxas cara o meu lugar
con frecuencia
e nunca nos encontramos
sen dor

eu viaxo
e viaxo
pensando que así
non poderei encontrarte
(ollando á terra)

eu viaxo
sen dor

eu viaxo
ata que non quede máis
espacio sen pisar
que o que tu ocupas

e cando son chegado
sempre é máis lonxe

tu
sempre es máis lonxe

28

nota al margen (pg.12)
qué triste soledad sin nombre...
qué alegría insólita del nombre encontrarlo al fin
sobre el verano;
hoy es un invierno difícil
sin nieve
y si nieva
no es invierno

27

y no me sirve recordarte menos ya mientras te escribo estas líneas,
mientras relleno el buzón con propaganda de mi huida,
no me consuela pensarte menos que otras veces con tu boca quieta
y los párpados vacíos;

sé que me voy para marcharme,
sé que me voy para que tú no estés allí