30


esa hora morta
mortísima
nula
en que de súpeto
avril
foi de repente

29


ás veces evadímonos
porque non é fuxir

é moito máis lonxe


viaxar só non é camiño

viaxar

viaxar lonxe da sorte

e o percance

viaxar é non viaxar



e cando vas chegando

sempre é máis lonxe


eu viaxo cara o teu lugar tódolos días
e nunca regreso


tu viaxas cara o meu lugar

con frecuencia

e nunca nos encontramos

sen dor


eu viaxo

e viaxo

pensando que así

non poderei encontrarte

(ollando á terra)


eu viaxo

sen dor


eu viaxo

ata que non quede máis

espacio sen pisar

que o que tu ocupas


e cando son chegado

sempre é máis lonxe


tu

sempre es máis lonxe

28


nota al margen (pg.12)
qué triste soledad sin nombre...

qué alegría insólita del nombre encontrarlo al fin

sobre el verano;

hoy es un invierno difícil

sin nieve

y
si nieva
no es invierno

27



y no me sirve recordarte menos ya mientras te escribo estas líneas,
mientras relleno el buzón con propaganda de mi huida,

no me consuela pensarte menos que otras veces con tu boca quieta

y los párpados vacíos;


sé que me voy para marcharme,

sé que me voy para que tú no estés allí